Maine Coony są rasą o niezwykle pogodnym usposobieniu. Bardzo często określane są mianem PSOKOTÓW a to ze względu na ich niesamowicie przyjazne nastawienie do człowieka. Maine Coon to idealne zwierzę domowe. Łagodne, zrównoważone, wesołe. Jest bardzo towarzyski i szybko przywiązuje się do swoich właścicieli. W wielką ochotą towarzyszyć domownikom przy wszystkich zajęciach. Zawsze witają domowników po ich powrocie do domu, asystują przy przygotowywaniu posiłków, sprzątaniu. Lubią spać w łóżku z ludźmi. Rano są znacznie przyjemniejsze niż budzik, ponieważ wybudzają przyjemnym kocim mruczeniem subtelnie domagając się porannej porcji pieszczot ;)
Uwielbiają przesiadywać w najwyższych miejscach domu, aby z góry mieć oko na wszystko. Dodatkowo są świetnymi łowcami więc żaden owad nie zagrzeje za długo miejsca w domu. 
Mają ogromną różnorodność dźwięków, które z siebie wydają- od klasycznego miauczenia, mruczenia, poprzez śpiewanie, gruchanie.
Jest to niesamowicie inteligentna rasa, która szybko się uczy. Bardzo łatwo nauczyć je chodzenia na smyczy, dzięki czemu można im sprawiać frajdę spacerami ;) same z siebie bardzo często uczą się aportować, otwierać drzwi, stawać w pozycji surykatki czy też przybijać “piątkę”.
Maine Coony są wymarzoną rasą dla rodzin z dziećmi, nawet tymi małymi. Uwielbiają wystawiać brzuchy do głaskania, łaskotanie pomiędzy paluszkami łapek, głaskanie pod włos, czy czochranie futerka. Ze stoickim spokojem zniesie te najbardziej wylewne objawy czułości. Kot stanie się natychmiast nieodłacznym przyjacielem Waszego dziecka i będzie mu asystował przy zabawach. Natomiast gdy w domu pojawiają się goście kot próbuje za wszelką cenę zwrócić na siebie uwagę wszystkich gości. Często kończy się na tym że nasz ukochany pupil czaruje gości na środku pokoju a wszyscy ludzie siedzą w około i się zachwycają ;)
W porównaniu do innych ras Maine Coony są niezwykle tolerancyjne, ale oczywiście i one mają swoje granice. Nie wolno im świadomie sprawiać bólu, ponieważ w pewnym momencie mogą odwdzięczyć się nam tym samym. Jeżeli towarzystwo nie będzie im odpowiadało to po prostu schowają się w bezpiecznym dla nich miejscu, gdzie nikt nie będzie zawracał im głowy. Należy je po prostu traktować jak członka rodziny, wtedy będą mogły w pełni zaprezentować najpiękniejsze cechy swojego charakteru <3
 

Maine Coon wywodzi się ze Stanów Zjednoczonych, a dokładnie ze stanu Maine, od którego tez pochodzi nazwa tych pięknych olbrzymów. Z tytułu pochodzenia nazywa się je również kotami północnoamerykańskimi lub amerykańskimi długowłosymi. Istnieje wiele tez na pochodzenie Coonów. Wszyscy już dziś znają legendę krążącą po świecie, mówiącą, że Maine Coon to kot domowy skrzyżowany z szopem praczem. Stąd też tak piękny, dostojny, noszony wysoko ogon. Kolejna z tez mówi, iż doszło do skrzyżowania kota domowego z amerykańskim rysiem, następna zaś twierdzi, że przodkiem Maine Coona była turecka angora przywieziona z Francji. Istnieją również hipotezy twierdzące, że przodkiem Maine Coona był kot Norweski Leśny, przywieziony do Stanów przez Wikingów. W rzeczywistości wiemy, iż przodkowie tych kotów żyli w lasach, przy zagrodach ludzkich i ich istnienie zawdzięczany tylko i wyłącznie naturze. Uznane przez hodowców i hodowane od niedawna zyskały sobie, w kocim świecie, dużą popularność. Obecnie istnieją dwie linie hodowlane: amerykańska oraz europejska. Mimo, różnic w fenotypie kotów, nadal pozostają wielkimi, dostojnymi kocimi arystokratami.
Pierwotnie przeważająca ilość Maine Coonów była polipalczastych tzn. posiadały sześć (zamiast pięciu) palców na przednich łapkach. Jednakże zostało to uznane za wadę genetyczną i zaczęto wykluczać je z hodowli. Mimo to nadal niektórzy hodowcy bardzo cenią tą cechę, dlatego wciąż można spotkać polipalczaste Maine Coony
 

Maine coon jest silnym, wytrzymałym przedstawicielem najstarszej amerykańskiej długowłosej kociej rasy. Należy do grupy dużych kotów domowych, przy czym kotki charakteryzują się drobniejszą budową niż kocury. Na tle innych ras odznacza się długim okresem dojrzewania. Pełny rozwój fizyczny osiągają w wieku 3-4 lat. Jest największym przedstawicielem kotów domowych. Jego charakterystyczną cechą są rysie pędzelki na końcach uszu, które dodają mu uroku i pozornej dzikości.
 

Ogólne- koty rasy Maine Coon są zwierzętami dużymi, o kwadratowym zarysie głowy, dużymi uszami, szeroką klatką piersiową, masywnym kośćcem, mocno umięśnionym, prostokątnym ciałem i długim ogonem. Duże napięcie i zagęszczenie mięśni nadają kotu mocny i drapieżny wygląd.

Głowa- jest średniej wielkości, o kwadratowej linii zewnętrznej. Profil z charakterystyczną krzywizną. Czoło delikatnie zakrzywione. Kości policzkowe wysokie i widoczne. Twarz i nos średniej długości z kwadratowym obrysem kufy. Wyraźne przejście pomiędzy pyskiem i kośćmi policzkowymi. Broda wyraźna, w jednej linii z nosem i górną częścią szczęki.

Uszy- duże, szerokie u podstawy. Umiarkowanie spiczaste. Pędzelki na uszach są pożądane. Kępki włosów obecne w uszach rozciągają się poza zewnętrzne ich krawędzie. Umieszczone wysoko na głowie o delikatnym nachyleniu do zewnątrz. Powinny być umieszczone na szerokość jednego ucha od siebie. Szerokość ta powiększa się u nieco starszych kotów. 

Oczy- duże i szeroko rozstawione. Lekko owalne, ale nie migdałowe w kształcie, okrągłe, gdy kot je szeroko otwiera. Każdy kolor jest dozwolony. Nie ma żadnego związku między oczu i umaszczenia. Najbardziej pożądany jest jasny kolor.

Kark- u kocurów jest on bardzo silnie umięśniony.
Ciało- powinno być długie, prostokątne o widocznej strukturze kośćca, mocno umięśnione silne, o szerokim torsie.

Nogi- pokaźne, ale o średniej długości, tak by z ciałem tworzyły prostokątny wygląd. Łapy natomiast powinien być duże i okrągłe. Pożądane są kępki futerka pomiędzy palcami.

Ogon- co najmniej tej samej długości co ciało od nasady ogona do łopatek, zwężający się od podstawy aż po koniec. Włos na ogonie powinien być długi, gęsty i lejący.

Futro- gęste. Krótkie na głowie, ramionach i nogach, stopniowo wydłużające się w kierunku tyłu oraz po bokach,  z długim owłosieniem na tylnych łapach i brzuchu. Wskazana jest kryza. Futro powinno być jedwabiste i lejące się. Podszerstek miękki i delikatny, okolony przez grube i gładkie futro. Dozwolone są wszystkie odmiany kolorystyczne poza ostrymi wzorami oraz kolorem czekolady, bzu, cynamonu i płowego. Dozwolona jest także każda ilość bieli.

Kondycja- koty rasy Maine Coon powinny zawsze być w dobrej kondycji, równowadze i posiadać dobre proporcje.

Uwagi: